NASZ PROJEKT FAIRMOROPE : TARGI I RYNKI W EUROPIE

 

 

The Comenius project FAIMAROPE (Fairs and markets in Europe) aims at contributing to the emergence of European identity for the students of European professional schooling establisments (Polish, French, Italian, Romaine and Lithuanian).

1. By making them aware of the historical and European dimension of trade and sectors of professional activites.
2. By putting them in actual situation to demonstrate professional abilities.
3. By favouring the exchanges and confrontation with other countries through communication and information technologies through several project meetings and participation in international fairs.
4. By working with students on the production of (fairs and markets) conceiving exhibitions and promoting them with cultural and tourist organisations.
5. By creation of a CDROM in several languages.
6. By participating together in regional and international fairs (Vilnius, Milan, Targu-Jiu).
7. By creation of a common Website and CD.

 

 

Prezentacja końcowa

 

Słowniczek

 

Lekcja

 

 

Kontakty handlowe między ziemiami polskimi a Włochami.


Najstarsza droga handlowa łącząca ziemie polskie z Italią powstała we wczesnej epoce żelaza (VII – V wiek p.n.e.). Był to tak zwany bursztynowy szlak łączący rejony występowania bursztynu na południowym wybrzeżu Bałtyku poprzez ziemie polskie, rejon wschodnio alpejski, północnymi wybrzeżami Adriatyku. Apogeum funkcjonowania bursztynowego szlaku przypada na okres wpływów rzymskich, szczególnie na pierwsze stulecia naszej ery. Wtedy to w cesarstwie rzymskim panowała moda na wyroby jubilerskie z bursztynu. W zamian za bursztyn do miejscowości leżących na szlaku docierały liczne wyroby z warsztatów rzemieślniczych cesarstwa, między innymi naczynia brązowe, szklane i srebrne, srebrne monety, wino. Słynny bursztynowy szlak rozpoczynał się w północnych Włoszech, w Akwilei, następnie przecinał Alpy, dolinę Dunaju, po czym zwykle w rejonie Bramy Morawskiej lub Kotliny Kłodzkiej wchodził na obszar dzisiejszej polski, skąd przez Opole docierał do Kalisza nad Prosną, a dalej nad morze, gdzieś między Gdańskiem a Królewcem.
W VIII wieku nastąpił upadek kontaktów handlowych związany z wędrówkami Awarów oraz Słowian. Dopiero na przełomie VIII i IX wieku pojawiają się znów świadectwa kontaktów handlowych ziem polskich z innymi terenami. Nasi słowiańscy przodkowie we wczesnym średniowieczu handlowali głównie skórami, ozdobami ze srebra, ceramiką oraz niewolnikami. W państwie polskim pierwszych Piastów najpoważniejszymi ośrodkami handlu dalekosiężnego i tranzytowego były miasta nadmorskie (Wolin, Szczecin, Kołobrzeg, Gdańsk), przez które wiodła bałtycka droga z zachodu na Ruś i dalej na wschód . Południowy szlak, prowadzący z europy zachodniej na Ruś, biegł przez Wrocław i Kraków. Z polski wywożono futra, skóry, miód, bursztyn, wosk, piwo, chmiel, drewno do budowy okrętów, złoto, srebro i miedź. W końcu średniowiecza coraz większe znaczenie w handlu międzynarodowym zaczął odgrywać spław rzeczny Wisłą i Odrą oraz żegluga po Bałtyku. Głównymi centrami handlowymi były Kraków, Wrocław, Poznań, Gdańsk.
Trading contacts between Polish lands and Italy.
The oldest trade route linking Polish lands with Italy came into being in the early Iron Age (7th-5th century B.C.). It was so called Amber Road, which joined regions where amber appeared in: the south coast of the Baltic Sea, through Polish lands and east- Alpine region, with the northern coast of the Adriatic. The apogee of the functioning of the Amber Road goes back to the Roman times, especially to the first centuries AD. It was the time when in the Roman Empire there was a fashion for amber jewellery. In exchange for amber many products of the Empire`s craftsmen, like dishes made of bronze, glass and silver, silver coins and wine were reaching the towns on the trail. The famous Amber Road started in the northern Italy, in Aquileia, then it ran through Alps, valley of Danube and after that it usually led through the region of the Moravian Gate or Kotlina Kłodzka to the area of present-day Poland. From that place it led through Opole to Kalisz-on– Prosna , and then to the coast, somewhere between Gdańsk and Kaliningrad.
In the 8th century a breakdown of trading contacts came. It was connected with migrations of Avars and the Slavic. Not until the turn of the 9th century appeared again the evidence of the Polish trading contacts with other regions. Our Slavic ancestors in the Early Middle Ages were trading mostly in hide, silver ornaments, pottery and slaves. In Poland of the first Piasts the most significant centres of far-reaching and transit trade were sea towns (Wolin, Szczecin, Kołobrzeg, Gdańsk), through which the Baltic route from the West led to Rus and farther to East. The southern trail, leading from the Western Europe to Rus, ran through Wrocław and Cracow. People exported from Poland fur, hide, honey, amber, wax, beer, hop, wood to ship building, gold, silver and copper. In the end of the Middle Ages floating on the Vistula and Oder River and sailing on the Baltic Sea started to have a greater meaning in the international trade. The main trade centres were Cracow, Wrocław, Poznań and Gdańsk.
 

 

Kraków europejskim centrum handlowym.

Stan kupiecki w Krakowie pełnił rolę wyjątkową. To prawda, ze niemal we wszystkich miastach ówczesnej Europy kupcy stanowili elitę władzy i bogactwa, jednak w Europie środkowo-wschodniej, Kraków był jedynym miastem, gdzie osiągnęli oni pozycję wprost hegemonistyczną. Przez całe wieki w radzie miasta trudno było znaleźć pomiędzy nazwiskami kupieckimi rzemieślników lub przedstawicieli wolnych zawodów. 25 lutego 1410 r. powstała w Krakowie Kongregacja Kupiecka, najstarsza korporacja handlowa na ziemiach polskich. Wśród jej założycieli widzimy m. in. tak znakomite postacie ówczesnego Krakowa jak Jerzy Morsztyn i Piotr Kalderberg. Pozycja kupców krakowskich była odzwierciedleniem pozycji Krakowa jako wielkiego imperium handlowego ówczesnej Europy. To właśnie przez Kraków przechodziły wielkie szlaki handlowe ze wschodu na
zachód i z północy na południe. Po tych szlakach poruszały się karawany kupieckie wiozące miedź z Węgier, korzenie z krajów Lewantu, sukno z Brugii, a z okolic Krakowa wielicką sól i olkuski ołów. Na skutek najazdów tatarskich i rozwoju sztuki żeglarskiej, utracił przejściowo swe znaczenie handel śródziemnomorski, Dotychczasowe szlaki handlowe,prowadzące przez Morze Śródziemne i wschodnią Francję, przestały pełnić funkcję rdzenia gospodarki europejskiej. Ten stan rzeczy pierwsi dostrzegają Genueńczycy, którzy zakładają kojonie handlowe nad Morzem Czarnym i przejmują wszelkie kontakty z krajami dalekiego Lewantu. Samorzutnie wpływa to na wytyczenie lądowego szlaku handlowego łączącego te
kolonie z Europą. Szlak ten biegnie przez Kijów do Krakowa, k1óry właśnie dzięki lokacji i napływowi kupców i rzemieślników z Niemiec, staje się miastem nowoczesnym i przygotowanym na to, aby przejąć rolę pośrednika na nowym szlaku handlowym, szlaku, który staje się kręgosłupem życia gospodarczego Europy. Od tego momentu poszukiwane w Europie towary orientalne, takie jak korzenie, pachnidła, tkaniny, wina, wyroby rzemieślnicze i wiele innych, mogą dotrzeć do Europy jedynie przez Kraków. Kraków staje się europejskim centrum handlu tranzytowego. Obok towarów orientalnych oferta krakowskich kupców wzbogacona zostaje o naturalne surowce, których dostarczycielami były ziemie Polski wschodniej, Rusi i Mołdawii: wosk, miód, czerwiec (larwy owadów z których produkowano czerwony barwnik), skóry wołowe. Pod koniec XIII w. w pobliskiej Wieliczce, a jeszcze wcześniej w Bochni, odkryto bogate złoża soli kamiennej. Także w XIII w. rozpoczęto eksploatację siarki w Swoszowicach i srebra oraz ołowiu w Sławkowie i Olkuszu.
Te bezcenne w Europie surowce, których właścicielem był skarb książęcy lub biskup_ prędko znalazły się w rękach obrotnych Wierzynków, Borków, Krupków, Bonerów, Betmanów, Cyrusów, Gutteterów, Montelupich i innych przedstawicieli kupieckich rodów krakowskich. Kiedy Kraków przejął też w swoje ręce handel miedzią ze złóż węgierskich na Słowacji, osiągnął szczyt gospodarczej potęgi. Wyrazem tego było członkostwo Krakowa w Hanzie (od ok. połowy XIV w.), wszechwładnym związku miast handlowych północnej Europy.
W ciągu XIV w. ustaliły się też powiązania Krakowa z Norymbergą, Lipskiem, Brugią i Gdańskiem. W średniowiecznej Europie powstał związek kupców nazwie Hanza (od niem. Hanse - stowarzyszenie handlowe, gromada) mających na celu uzyskiwanie przywilejów i ułatwień w handlu. Podstawą Hanzy był związek miast wendyjskich: Lubeki, Wismaru, Rostocku. W 1241 Lubeka zawarła również przymierze z Hamburgiem. Dążąc do
opanowania rynków wschodnich, kupcy niemieccy utrzymywali kantor w Nowogrodzie, zaśna zachodzie rosły ich wpływy w Brugii (Niderlandy) i Londynie. W XV w. do Hanzy należało ponad 160 miast, którym przewodziła Lubeka; wśród nich znalazły się także polskie miasta: Gdańsk, Elbląg, Toruń, Kraków. Głównym celem Hanzy było dążenie do zmonopolizowania handlu w Europie Płn. i Wsch. oraz wałka o utrzymanie wyłączności pośrednictwa w wymianie pomiędzy Flandrią a Anglią i Skandynawią oraz Rusią a krajami południowo - bałtyckimi. Od 1358 odbywały się zjazdy delegatów miast hanzeatyckich.
Grupy miast tworzyły tzw. kwartały hanzeatyckie, np. kwartał prusko-inflancki obejmował: Gdańsk, Rygę, Rewel (obecny Tallin), Toruń, Elbląg, Braniewo, Królewiec, Parnawę, Dorpat.
 

 

Lokalizacja

Zespół Szkół im. gen. Władysława Andersa
ul. Legionów 58
42-202 Częstochowa


Wykonanie: Mateusz Ruśkiewicz  Uczeń technikum o specjalności CPG